« داغ بر زخم»
[قدیم ها وقتی بدن کسی زخم می شد، میله ای را داغ می کردند و به اصطلاح داغ می گذاشتند بر زخمش تا بهبود یابد.
عجب زخم عمیقی است تنبلی، که ماشالله در ما به وفور یافت می شود.
دست خدا را می بینی؟ می بینی بر این زخم چگونه داغ گذاشته است؟
هر چه قدر تحریم بد باشد، به نظر من، مانند داغی می ماند که بر زخم ما گذاشته شده است.
ثمره اش را هم می بینیم. ثمره اش این همه پیشرفتی است که در طول این سی- چهل سال داشته ایم...
پیش برویم! اوستا کریم هوایمان را دارد! مثل این زخم...]
(مهدی سلیمانی)
--------------------------------------